Εγώ ο Κλαύδιος! (Ω ρε που πάμε ρε??)

Your comment You are on Accept, battleroar, bio cancer, blackbird, Cannibal Corspe, crom, Dagger of Betrayal, greek metal, Hellenic Army, Iced Earth, Kit, Never-Trust Edit posts?

17 χρονών λοιπόν φίλοι και φίλες μέταλχεντς. Άλλος ένας χρόνος πέρασε με καλές, κακές ,άκυρες και επικές στιγμές αλλά κυρίως με πολύ μέταλ. Σε αυτό το άρθρο, δεν θα ήθελα να θίξω ένα συγκεκριμένο θέμα. Θα σχολιάσω μονάχα την τρέχουσα κατάσταση του χώρου, και γενικά της μέταλ σκηνής.
Όπως όλοι γνωρίζετε, τα πράγματα στη μέταλ σκηνή δεν είναι και πολύ θετικά. Αναλογιζόμενος κανεις τα νέα trends που καπηλεύονται το είδος, από του κάθε είδος «core» μέχρι και το λεγόμενο “rap metal” και την Lady Gaga ( FUCK) σε συνδυασμό με την διάλυση μεγάλων συγκροτημάτων, όπως οι Jag Panzer και οι Metal Church , με το τέλμα στο οποίο έχουν βρεθεί πολλές αξιόλογες μπάντες και όλα αυτά ενώ η οικονομική κρίση επηρεάζει, όπως τα πάντα, και τις μέταλ παραγωγές
.
READ MORE...


 Είναι θλιβερό να βλέπεις τους Panzer, των οποίων ο κάθε δίσκος ήταν testament για τον βαρύ ήχο να το διαλύουν έτσι ξαφνικά. Δεν μπορείς να βλέπεις τους κάποτε Kings of Metal, Manowar, να βγάζουν δίσκους εκτρώματα, ενώ ακόμα και μπάντες του 21ου αιώνα όπως οι Children of Bodom, χάνουν τόσο νωρίς τη μάχη, αφού το Relentless Reckless Forever προξένησε άσχημες εντυπώσεις σε όλους.
 Άλλα group από την άλλη έχουν εδώ και καιρό εγκαταλείψει τον παλιό τους ήχο για να εντρυφήσουν σε πιο mainstream πεδία, με τρανταχτό παράδειγμα τους κάποτε τεράστιους In Flames, οι οποίοι στο βωμό του metalcore θυσίασαν οριστικά τον παλιό ανατριχιαστικό melodeath ήχο τους. Βλέπουμε λοιπόν ότι και στον χώρο του μέταλ το χρήμα κινεί θεούς και δαίμονες, αφού οι Sabaton, μία μπάντα με παραδοσιακό line-up αντικατέστησε τα τρία από τα πέντε μέλη της μετά από το καινούργιο συμβόλαιο που υπέγραψε με την Nuclear Blast, το οποίο τους κάνει μια από τις πιο ακριβοπληρωμένες μπάντες της δισκογραφικής. Τυχαίο ? Μπάαααα.. Και περιττό να σας πω ότι ο καινούργιος δίσκος των αψεγάδιαστων μέχρι τώρα Σουηδών δεν προκάλεσε και ιδιαίτερη εντύπωση στο μέταλ κοινό. Επιπλέον ο θάνατος όλο και περισσότερων θρύλων του χώρου κάνει το είδος πιο φτωχό και αφήνει πίσω ένα κενό, δύσκολα καλύψιμο από τους καινούργιους μουσικούς. Και σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί ο ολοκληρωτικός ξεπεσμός μεγάλων «ονομάτων» που, μη μπορώντας πλέον να ενθουσιάσουν με τη μουσική τους, καταφεύγουν σε άλλες πρακτικές. Κλασικό παράδειγμα ο Ozzy Osbourne ο οποίος έχει μετατρέψει την ύπαρξη του σε κινούμενη ξεφτίλα και οι Metallica, συγκαταλέγοντας στη δισκογραφία τους έναν πανάθλιο δίσκο με τον Lou Reed ( βλέπουν ότι δεν περνάνε στο thrash metal κοινό και το γυρίσανε στο soul και στα blues…)


Και ενώ όλα αυτά δημιουργούν ένα πού αρνητικό κλήμα, το Metal αποδεικνύει ξανά, ότι είναι ένα είδος το οποίο δεν μπορεί να πεθάνει. Βλέπω τους Iron Maiden να συνεχίζουνε με ψηλά το κεφάλι την καριέρα τους, βλέπω τον Halford και τους Priest να δίνουν συναυλιάρες στα 60 τους, βλέπω τον Mega-Dave να γουστάρει όπως στα 80s, παρά τα προβλήματα με τις εξαρτήσεις και με την υγεία του, βλέπω τον Lemmy να συνεχίζει παρά τη διάγνωση που τον έβγαλε διαβητικό, βλέπω τον Kai Hansen με τον Hansi Kursch και τον Axel Rudi Pell να κρατάνε την γερμανική μέταλ σκηνή ζωντανή, βλέπω τους Iced Earth να ξεπερνούν την περίοδο Barlow και να χτίζουν τα θεμέλια για ένα λαμπρό αύριο, βλέπω τον Johan Heg και την παρέα του, τους τρομερούς Amon Amarth να μας δίνουν από πρώτο χέρι να καταλάβουμε τι εστί βίκινγκ μουσική…. Παράλληλα αμέτρητες πολλά υποσχόμενες μπάντες κάνουν σιγά –σιγά τα πρώτα τους βήματα προς τη δόξα. Grand Magus, Viking Skull, Sabaton ( αν εξαιρέσεις το τελευταίο), Kantana, Blaze, Holy Martyr, Ensiferum, Crom, Human fortress και αμέτρητα άλλα συγκροτήματα δίνουν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα στο χώρο. Και μην ξεχνάμε ότι η underground metal σκηνή του εξωτερικού, παρά τις απώλειες που υπέστη , επιφυλάσσει και εκπλήξεις. Manilla Road, Brocas Helm, Warlord και άλλα πολλά underground groups συνεχίζουν να τα σπάνε όπως παλιά. 

Να προσθέσουμε επίσης ότι και η Ελληνική μέταλ σκηνή γνωρίζει μια πρωτοφανή άνθηση. Με το δυνατότερο χαρτί της αυτή τη στιγμή τους Septic Flesh, ένα group που επιχείρησε ένα νέο ξεκίνημα και μπορούμε να πούμε ότι σκόραρε 10/10. Οι Septic φανερώνουν ότι το death metal δεν είναι αποκλειστική υπόθεση των βορείων χωρών και της Αμερικής. Οι Γρεβενιώτες Dark Nightmare, ο δίσκος “Beneath the veils of winter” των οποίων , είναι , κατά την ταπεινή Κλαυδιανή μου γνώμη ο καλύτερος ελληνικός δίσκος του 2012, ενώ οι Αθηναίοι Sacred Blood με τον καταπληκτικό δίσκο τους Alexandros καταφέρνουν εύστοχα να αναδείξουν το ελληνικό μεγαλείο μέσα από τον μεταλλικό ήχο. Οι Έλληνες Thrasher, Suicidal Angels , έχουν αποσπάσει πληθώρα θετικών σχολίων στην Ευρώπη ενώ ο δίσκος Bloodbath αποδεικνύει ότι τα παιδιά είναι επάξιοι συνεχιστές της κληρονομιάς των Kreator.

 Οι επικοί μέχρι το κόκαλο Battleroar μαζί με τους Wishdoom και τους Wrathblade εμπλουτίζουν την ελληνική underground epic metal σκηνή με τον καλύτερο τρόπο. Επιπρόσθετα, παλιότερες μπάντες φαίνεται ότι δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους κουβέντα : Marauder και Spitfire τα πιο τρανταχτά παραδείγματα. 
Σε γενικές γραμμές κυρίες και κύριοι αγαπητά μου παιδιά, το μέταλ ήταν είναι και θα είναι εδώ. Δεν είναι trend, δεν είναι μόδα, είναι ΜΟΥΣΙΚΗ. Και είναι είδη γνωστό σε όλους σας ότι η μουσική, εφόσον είναι καλή, είναι αθάνατη. Χρόνια μου πολλά και φιλάκια! Κλίνω με στίχους από το επικό Heavy metal is the Law , από το θρυλικό άλμπουμ Walls of Jericho των Helloween.

There's nothing else in all the world
That will bring it down
We will play our wildest step to all around
We need it as a liquid in our veins instead of blood

Heavy Metal is the law that keeps us all united free
A law that shatters earth and hell
Heavy Metal can't be beaten by any dynasty
We're all wizards fightin' with our spell!!!!!
« Previous
 
Next »
 

0 σχόλια:

Your comment / Εγώ ο Κλαύδιος! (Ω ρε που πάμε ρε??)