Λονδίνο, Ιούνιος του 2012. Κοιτώντας στις στοίβες από CD στα HMV πέφτω πάνω σε ένα artwork που με συνάρπασε. Ένα κρανίο με την τυπική Viking περικεφαλαία διαπερασμένο από ένα σπαθί και έναν φθαρμένο πάπυρο να γράφει «Viking Skull-Cursed by the sword». “Ωραία, viking metal” λέω από μέσα μου! Και ενώ το επεξεργαζόμουν, ένα παλικάρι που κοιτούσε δίσκους ακριβώς δίπλα μου, βλέποντας μάλλον την Pantera μπλούζα που φορούσα μου λέει , “you gonna like this one!”. Αγοράζω λοιπόν τον δίσκο και με το που φτάνω στο ξενοδοχείο, τον βάζω για ακρόαση. Τότε κατάλαβα ότι οι Viking Skull είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες μπάντες που έχει βγάλει η Βρετανική Metal σκηνή...
READ MORE...
Το CD ξεκινά, και εκεί που περιμένω να ακούσω μια επικίλα για τον Odin η τον Thor, το πρώτο τραγούδι του δίσκου, το “Five fingers of steel” με κοπανάει σαν μια πανίσχυρη μεταλλική γροθιά. Νιώθω την stoneρίλα στο αίμα μου, νιώθω τον λαιμό μου να ταρακουνιέται ανεπαίσθητα, νιώθω Αμερική… Και ενώ αυτός ο αργός , σταθερός και συνάμα βίαιος ρυθμός αποτυπώνεται στ’αυτιά μου, το δεύτερο τραγούδι, “This is the end” , έρχεται να με απογειώσει. Το εναρκτήριο riff μου δίνει μία μικτή ΑμερικανικοΒρετανική αίσθηση, ενώ η τραχιά φωνή του Roddy Stone να βρυχιέται «I see a city, with the streets covered in blood!!!» ανεβάζει την ένταση. Να σημειώσουμε ότι είναι το μόνο τραγούδι του δίσκου που έχει gig, μην φανταστείτε τίποτα το σπουδαίο, μιας και τα φράγκα τέτοιες εποχές είναι πολύ περιορισμένα.
Και ακολουθεί το ευτράπελο φίλες και φίλοι μέταλχεντς, το ομώνυμο «κομμάτι» , Cursed by the sword, είναι μόνο ένα intro, διάρκειας 1:40 στο τραγούδι Fire. Από το πομπώδες intro, καταλαβαίνω πως κάτι καλό έρχεται, και όντως το Fire επιβεβαιώνει κατά πολύ τις υποψίες μου. Με τον βδελυρό ρυθμό και αυτό το υπέρτατο American South riff, μετατρέπει τον κάθε χώρο σε φάση saloon. Ο δίσκος συνεχίζει πιο Motorheadίστικα με το Pumped!, το οποίο θυμίζει βρόμικο ροκ εν ρολ παρά stoner. Έπεται το «You look like I need a beer». Ακούω τον Stone να ζητάει ουίσκι, μπύρες , βότκα , σφηνάκια και αισθάνομαι την stoner ατμόσφαιρα να ξαναζωντανεύει ενώ το ουρλιαχτό «I NEED BOOBS! MORE BOOBS!» με κάνει να ξεκαρδιστώ στα γέλια.
Ο χαβαλές συνεχίζεται με το “ Machine Gun honey” αφού ο στίχος που κλέβει την παράσταση είναι ο “Demon queen is where I’ve been” , παρόλα αυτά η stoneρίλα καλά κρατεί με τις κιθάρες να επιδίδονται σε riff που μοιάζουν βγαλμένα από το Arkansas και από το Texas παρά από το Northamptonshire, τη «βάση» της μπάντας. Ακολουθεί ένα τραγούδι που πιστεύω ότι ΚΑΘΕ αρσενικός ακροατής θα έχει κάπου να το αφιερώσει. Μιλάω βέβαια για το “My bitch talks too much!”Με τον Stone να φωνάζει « Doctor , doctor please help you know anything I can do?” και ένα πολύ πιασάρικο, σύντομο και πιο βρετανικό solo. Καφρίλα και χαμός στο «Second left on Harris» το οποίο μου θυμίζει επίσης Lemmy και Motorhead. Ο δίσκος κλείνει με το Panterίστικο Sleepwalk, που με αφήνει με ευχάριστες εντυπώσεις.
Κατά τη γνώμη μου, ο Cursed by the sword παίρνει 10/10 αφού σπάνια στις μέρες μας βλέπουμε μπάντες να πειραματίζονται τόσο εύστοχα και να βγάζουν ένα τόσο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Ηχητικά ο δίσκος είναι αψεγάδιαστος ( ηχογραφήθηκε από την Transcend Music) και άριστα ηχογραφημένος. Αισθητικά δίνει ότι περιμένει ο κάθε φίλος του stoner είδους ενώ ικανοποιεί και μεταλάδες με πιο mainstream ακούσματα. Το παράδοξο όμως είναι πως μια Βρετανική μπάντα κατάφερε με τόση ακρίβεια να μπει στα Αμερικάνικα χωράφια. Τελικά η θέληση και η έμπνευση μπορούν να πετύχουν πολλά στο χώρο της μουσικής. Σας προτρέπω όλους να ακούσετε τον δίσκο, πιστεύω ακράδαντα ότι θα αρέσει στους περισσότερους. Καλή σας μέρα και φιλιά !!!!
“A cold black soul, is out of control”
0 σχόλια:
Your comment / Εγώ ο Κλαύδιος! (Is he Lemmy?? O_o )