Εγώ ο Κλαύδιος! (Unknown Pt.2)

Φίλοι και φίλες μέταλχεντζ, I’m back με πολύ όρεξη για γράψιμο! Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να απολαμβάνεται ετούτο το καλοκαίρι. Το συγκεκριμένο άρθρο το αφιερώνω σε έναν epic δίσκο ο οποίος μου έχει κλέψει την καρδιά εδώ και δύο χρόνια που τον ανακάλυψα ( δυστυχώς δεν έχω μπορέσει ακόμη να τον αποκτήσω ) . Αλλά ας αρχίσω με έναν πρόλογο! Όπως θα έχετε παρατηρήσει αγαπητοί αναγνώστες κατά τον 21ο αιώνα υπάρχει ένα ρεύμα προς το epic metal στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν συγκροτήματα που να δίνουν στους φίλους του είδους αυτό ακριβώς που αναζητούν, δηλαδή Blood, Swords , Honor and Glory. Battleroar, Doomsword, Holy Martyr , Sacred Blood , Rhapsody of Fire ( αν και το χουν παρακάνει με αυτό το ρημάδι το synthesizer) , Wishdoom to name but a few . 
READ MORE...


Αφήστε με όμως να σας πάω ένα ταξίδι πίσω στο 2004, όταν οι Wotan, μία μπάντα από το Μιλάνο, έβγαλαν τον ΔΙΣΚΑΡΟ με τίτλο “Carmina Barbarica” . Τον δίσκο άκουσα για πρώτη φορά στις 23 Μαΐου του 2010 και μπορώ, με βεβαιότητα, να πω πως από τότε τα τραγούδια του έχουν μείνει στο μυαλό σαν epic metal masterpieces. Μάιος του 2010 λοιπόν, εξετάσεις, ζέστη, World of Warcraft και φυσικά μπόλικο epic metal. Τελειώνω το διάβασμα , κάθομαι στην βεράντα, παίρνω το I-Pod στο χέρι μου και σκέπτομαι «Ρε δεν ακούω τον δίσκο που κατέβασα σήμερα?» , αυτή η σκέψη αποτέλεσε ευεργεσία τόσο για τα αυτιά όσο και για την φαντασία μου, όπως συνειδητοποίησα στη συνέχεια.


Ξαφνικά ένα απαλό αεράκι αρχίζει να φυσάει , πατάω το play και ο δίσκος αρχίζει με το Lord of the Wind. Τι έπος σκέπτομαι , γρήγορος ρυθμός , ψηλά φωνητικά, epic στοίχος! Η φαντασία μου αρχίζει να αναπαράγει τα καράβια των Viking να σαλπάρουν με την βοήθεια του βόρειου ανέμου, Better to be food for raven's somewhere, Better to die with a sword in my hand ουρλιάζει ο Vanni και το έπος συνεχίζεται. Το τραγούδι τελειώνει , όλα σκοτεινιάζουν, μπαίνει το μελωδικό αλλά εξίσου επικό, Under the Sign of Odin’s Ravens. Ξαφνικά εμφανίζονται παντού οι ορδές των Norsemen με τα λάβαρα τους υψωμένα στους ουρανούς να ανεμίζουν από τον άγριο άνεμο και τα κοράκια του Μονόφθαλμου Όντιν πάνω από τα κεφάλια τους, ενώ τα δάση από ατσάλι λαμποκοπούν στο λιγοστό φως του δύοντος ηλίου. Το επόμενο τραγούδι με οδηγεί στις σκοτεινές στιγμές της γαλλικής επανάστασης ενώ το επίλεκτο σώμα των Hussar του θανάτου καλπάζει ουρλιάζοντας «No thoughts about tomorrow, Just the pleasure of the flame». Μιλάω βέβαια για το Hussard de la Morte. Το επόμενο τραγούδι μπαίνει, η κραυγή του Vanni σκίζει τα ουράνια , το γρήγορο παίξιμο του Mario κάνει την καρδιά μου να χτυπάει πιο γρήγορα ενώ καταφθάνω στους Άγιους τόπους κατά τη διάρκεια των σταυροφοριών , και βλέπω τους Templars, κάτω από το λάβαρο του Χριστού, να επιτίθενται και να τσακίζουν τους Σαρακηνούς εχθρούς.
Twenty two against one thousand
Cutting shields breaking bodies
Furiously hammering in the bloody mist of battle
Under the red light of sky…..
Pure epicness δικέ μου!!!!
Αρχίζει σιγά σιγά να νυχτώνει , όταν ο ρυθμός επιβραδύνει και μπαίνει το Innoxia, τότε που ο Vercingetorix «deditur» και τα όπλα «proiciuntur» στα πόδια του Καίσαρα, μετά την Μάχη της Alesia, για τη σωτηρία του λαού του , ενώ αισθάνομαι συγκίνηση φαντάζοντας τον να μεταφέρεται αλυσοδεμένος στους δρόμους της Ρώμης με τους χαρακτηριστικούς στίχους
Before Caesar you will fall
King of the Barbarians
So the Gauls will survive
But no mercy for you, only death
Without honours you will die..
Ο δίσκος συνεχίζει με το Wrath of the North , ένα κομμάτι το οποίο ξυπνάει στον κάθε fan του είδους τόσες πολλές εικόνες Norse μυθολογίας. Δράκοι, θεοί, γίγαντες , κατάρες και πολεμιστές , όλα μαζί σε ένα τραγούδι. Το ταξίδι συνεχίζει στη Βρετανία , και συγκεκριμένα στην Ουαλία , όπου ο Rhonabwy ονειρεύεται τον βασιλιά Αρθούρο και τις περιπέτειες του, και τον βλέπει να τον στρατιώτες του να μάχονται με τον στρατό του Mordred μέχρι θανάτου στη μάχη του Camlann. 

Και από την Ουαλία στο Stonehenge και στις μυστηριώδεις τελετές οι οποίες πιθανόν να λάμβανα χώρα εκεί , με τις πέτρες να ονομάζονται Stone Giants εξαιτίας του μεγέθους τους. Το μυστήριο συνεχίζεται με το Cave, ένα τραγούδι που τονίζει ακόμα περσότερο τον epic χαρακτήρα του άλμπουμ , με αναφορές σε προφητείες , μελλοντικούς βασιλιάδες που πασχίζουν να αποκαταστήσουν την τάξη στο βασίλειό τους και να διώξουν τον μοχθηρό τύραννο. Το επόμενο τραγούδι με κάνει να δακρύσω, ξεχνάω τους δράκους, τους γαλάτες, τον Αρθούρο, τους Hussars , τα ΠΑΝΤΑ και το μόνο που βλέπω είναι ένας Σπαρτιάτης πολεμιστής να φωνάζει στις ορδές των βαρβάρων που τον περικυκλώνουν I’M NOT AFRAID! I’M NOT AFRAID! ,ακολουθεί ο χρησμός της Πυθίας , ο οποίος δόθηκε στους Σπαρτιάτες , όπως ακριβώς υπάρχει στο πρωτότυπο κείμενο του Ηροδότου, που με κάνει να ανατριχιάσω. Ακολουθούν οι επικοί στίχοι
Oh Ares! Bitter god of war
Fatal to the men, here I swear
They will never see our backs

Oh Zeus! A last look to the sun
Not yet hidden by the darts, no doubt for the choose
We'll be like oaks in the storm
Ακούγοντας τον τελευταίο στίχο , το μήνυμα που άφησαν αυτοί οι 300 και οι άλλοι 700 Θεσπιείς ( σορρυ αλλά και αυτοί είναι εξίσου ήρωες αστοιχείωτε μαλάκα), είναι καθαρό. Κανένας παπάρας, είτε αυτός είναι ο Μέγας βασιλιάς Ξέρξης , είτε είναι η Μέρκελ και η Λαγκάρντ δεν θα μπορέσουν ποτέ να κάνουν αυτόν τον λαό να λυγίσει , να φοβηθεί και να υποχωρήσει! THEY WILL NEVER SEE OUR BACKS!!!
Ο δίσκος τελειώνει με το επικότατο Iron shadows, αναφερόμενο στον πρώτο Sword & Magic φανταστικό ήρωα, τον Conan του Robert E. Howard!
They fought as the lions, against the hungry dogs
He won like a hero, on the blood stained stone!!!!!

Προτείνω σε όλους σας, φίλοι η όχι του epic metal να ακούσετε τον δίσκο! Και ποιος ξέρει? Ίσως και σεις μπορέσετε να δείτε τους Templars, τον Vercingetorix και τους Σπαρτιάτες  . Φιλάκια πολλά και καλή σας μέρα!!!!